Op 29 augustus 2009 werden we vroeg in de ochtend om half vier opgeschrikt door het bericht dat mijn lieve moeder in het verre oosten overleden was om half 10 plaatselijke tijd daar.

Meteen klaar wakker zijn we met de familie gaan rondbellen en die zaterdag allemaal bij elkaar gekomen om van alles te regelen. Een ding stond vast, ik zou in ieder geval gaan. Vanaf 1988 zijn mijn man en ik constant heen en weer gereisd tussen Nederland en Indonesie. Mijn moeder was in 1983 gerepatrieerd naar Indonesie en al die tijd zijn we haar blijven opzoeken, dus ik ging, samen met mijn man en zus en nog een broer.

3 September begonnen we aan onze reis naar de Molukken om daar op 6 september aan te komen op het eiland Warbal, waar mijn moeder geleefd had en waar we dus hoopten om het op de een of andere manier goed af te kunnen sluiten. Het was vreemd, maar mijn man en ik waren in maart/april 2009 nog bij haar geweest, dus voor ons was het nog maar kort geleden dat we haar gezien hadden. Wat aan de andere kant toch ook troost bood.

Het was niet echt een vakantie, meer een trieste reden om richting het verre oosten af te reizen. Desalniettemin waren we er toch zelf bij geweest om haar graf te laten maken in haar nagedachtenis, en dat voelde heel goed. Toen dat achter de rug was konden we toch nog een hele dag er op uit te trekken om ook een beetje te genieten van al het moois wat de Kei eilanden ons te bieden hadden.......

Wordt vervolgd..........